با افزایش جمعیت سالمندان در جهان، تعداد افرادی که دچار افث عملکرد شناختی می شوند رو به افزایش است، بنابراین پیش بینی و پیشگیری زودهنگام از آن حائز اهمیت زیادی است. استرس و فشار روانی طولانی مدت به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای افت علمکرد شناختی محسوب می شود و ممکن است از طریق دو مکانسیم یکی به طور غیر مستقیم از طریق دیگر اختلالات و رفتارهای مرتبط با استرس و دیگری به طور مستقیم از طریق اثرات ناشی از استرس بر مغز، اثرات مخربی بر سلامت مغز و عملکرد شناختی داشته باشد. فشار روانی مزمن سبب فعالیت پایدار محور هیپوتالاموس- هیپوفیز-آدرنال و آزادسازی گلوکوکورتیکوئیدهایی مثل کورتیزول از غده آدرنال می شود. مطالعات متعدد در حیوانات و انسان نشان داده اند که افزایش طولانی مدت کورتیزول با آتروفی هیپوکامپ و اختلال حافظه و افت عملکرد شناختی همراه است. افراد بالغی که از استرس مزمن یا اختلال استرس پس از سانحه رنج می برند در برخی تست های شناختی عملکرد ضعیفتری نسبت به افراد سالم نشان داده اند. افت شناختی اثرات منفی بر عملکرد روزانه فرد و کیفیت زندگی داشته و هزینه های قابل توجهی را بر جامعه تحمیل می کند. بنابراین اقداماتی در جهت کاهش فشار روانی می تواند به پیشگیری از افت شناختی و عواقب ناخوشایند آن کمک کند.

منبع: مقاله

Midlife perceived stress is associated with cognitive decline across three decades,

https://link.springer.com/article/10.1186/s12877-023-03848-8 لینک               

تهیه کننده : دکتر فاطمه شمسی کارشناس گروه علوم اعصاب