اوتیسم یک مشکل رفتاری نیست، بلکه ناشی از یک «سیستم‌عامل» متفاوت در مغز است. کتاب "علوم اعصاب زندگی روزمره" به ما نشان می‌دهد که این تفاوت‌ها از کجا می‌آیند.

 در دوران کودکی، مغز برای کارآمدتر شدن، ارتباطات عصبی اضافی را «هرس» می‌کند. در مغز افراد اوتیستیک، این فرآیند کندتر است و منجر به «ترافیک اطلاعاتی» می‌شود. این سیم‌کشی متفاوت باعث می‌شود پردازش اطلاعات انرژی‌بر باشد، درست مانند تلاش برای تمرکز در یک محیط بسیار شلوغ.

 این ترافیک اطلاعاتی باعث می‌شود دنیا با «ولوم بالا» تجربه شود. «نگهبان» ورودی حواس در مغز (تالاموس) به محرک‌های بیشتری اجازه ورود می‌دهد. در نتیجه، صداهای عادی می‌توانند بیش از حد بلند و لمس یک برچسب لباس غیرقابل تحمل باشد. این «سرریز شدن حسی» (sensory overload) دلیل دوری از محیط‌های شلوغ است.

 به دلیل این پردازش مستقیم، افراد اوتیستیک دنیا را بدون فیلترهای اجتماعی رایج درک می‌کنند. آنها بسیار صادق و تحت‌اللفظی هستند زیرا اطلاعات را دقیقاً همانطور که هست دریافت می‌کنند. همچنین، ممکن است به جای چشم‌ها به دهان فرد نگاه کنند، که درک احساسات دیگران را برایشان چالش‌برانگیز می‌کند.

 اما این سیستم‌عامل متفاوت، «ابرقدرت‌هایی» نیز به همراه دارد.افراد اوتیستیک اغلب در
توجه به جزئیاتی که دیگران نادیده می‌گیرند و تشخیص الگوها استعدادی شگفت‌انگیز دارند.

اوتیسم یک نقص نیست، بلکه یک تفاوت عصبی است. با درک این موضوع، می‌توانیم به جای تلاش برای «تغییر» این افراد، محیط‌ها را طوری «تطبیق» دهیم که توانایی‌های منحصربه‌فردشان بدرخشد.

تهیه کننده : حسین صوفی احمدی دانشجوی دکتری علوم اعصاب دانشکده علوم و فن آوری های نوین پزشکی